Αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση

Τί είναι η αποπροσωποποίηση;

Η αποπροσωποποίηση (depersonalization) είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος αισθάνεται αποσυνδεδεμένος ή αποξενωμένος από τον εαυτό του, το σώμα του ή το περιβάλλον του. Οι άνθρωποι που βιώνουν αποπροσωποποίηση αναφέρουν συχνά ότι έχουν αίσθηση ότι παρατηρούν τον εαυτό τους από απόσταση ή ότι ο εσωτερικός τους κόσμος αισθάνεται αστείρευτος και απρόσωπος.

Ποιες παθολογίες αφορά;

Η αποπροσωποποίηση μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα πολλών διαφορετικών ψυχολογικών καταστάσεων, όπως η διαταραχή αγχώδους πανικού, η κατάθλιψη, οι διαταραχές του σχιζοφρενικού φάσματος, οι διαταραχές της διαπροσωπικής επαφής και οι μετατραυματικές διαταραχές. Τα αίτια της αποπροσωποποίησης μπορεί να είναι συνδεδεμένα με το στρες, την κατάθλιψη, την ένταση ή την ψυχολογική τραυματική εμπειρία.

Χρειάζεται Αξιολόγηση;

Αν κάποιος αντιμετωπίζει την αποπροσωποποίηση και το συναντά συχνά ή το θεωρεί ενοχλητικό, είναι σημαντικό να ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας, όπως έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Ο επαγγελματίας θα μπορέσει να αξιολογήσει την κατάσταση και να προτείνει την κατάλληλη θεραπεία ή τεχνικές αντιμετώπισης.

Ποια είναι η βαθύτερη Ψυχαναλυτική προσέγγιση στο θέμα;

Ας προσεγγίσουμε την αποπροσωποποίηση από μια ψυχαναλυτική σκοπιά. Σύμφωνα με την ψυχανάλυση, η αποπροσωποποίηση μπορεί να ερμηνευθεί ως ένας μηχανισμός άμυνας που χρησιμοποιεί ο ασυνείδητος μηχανισμός για να αντιμετωπίσει συναισθήματα ή συναισθηματικές εμπειρίες που είναι υπερβολικά ενοχλητικές ή απειλητικές.

Σύμφωνα με την ψυχανάλυση, η αποπροσωποποίηση μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένα αποτέλεσμα της διάσπασης του εγώ. Το εγώ αντιπροσωπεύει τον συνειδητό και αναγνωρίσιμο εαυτό ενός ατόμου, ενώ ο ασυνείδητος περιλαμβάνει υποσυνείδητα στοιχεία και ανεπίσημα υπολείμματα εμπειριών και συναισθημάτων. Η αποπροσωποποίηση μπορεί να προκύψει όταν τα συναισθήματα ή οι εμπειρίες γίνονται απειλητικές για το εγώ και το ασυνείδητο τα αποσυνδέει ή τα απορρίπτει για να προστατεύσει τον εαυτό.

Οι ψυχαναλυτές προσπαθούν να εξερευνήσουν την αποπροσωποποίηση αναλύοντας τις αποκρυσταλλώσεις των συμβολικών σημάτων και των σημασιών που μπορεί να βρίσκονται πίσω από αυτήν. Μέσω της ανάλυσης των ονείρων, των απροσπέλαστων αναμνήσεων (μεταβίβαση) και των ελεύθερων συνειρμών, οι ψυχαναλυτές προσπαθούν να αποκαλύψουν τον βαθύτερο νοηματικό πυρήνα της αποπροσωποποίησης και να ενισχύσουν την εναισθησία (γνωρίζω τι μου συμβαίνει και μπορώ να προσπαθήσω να το πλησιάσω αυτό που μου συμβαίνει) και την ολοκλήρωση του εγώ.

Σημειώστε ότι η εξήγηση από ψυχαναλυτική σκοπιά είναι μια κατευθυντήρια αρχή και η ακριβής ερμηνεία της αποπροσωποποίησης θα εξαρτηθεί από την κάθε ατομική περίπτωση και τον ψυχαναλυτή που την αντιμετωπίζει. Κλινικά, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση της διάσπασης του Εγώ για την οποία θα μιλήσουμε αμέσως.

Τι σημαίνει διάσπαση του εγώ;

Στην ψυχανάλυση, η διάσπαση του εγώ (ego fragmentation) αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου το εγώ του ατόμου δεν είναι ενιαίο ή συνεκτικό, αλλά χωρίζεται σε διάφορα μέρη ή υπομονάδες που μπορεί να λειτουργούν ανεξάρτητα ή να έχουν διαφορετικές ανάγκες, επιθυμίες ή πεποιθήσεις. Η διάσπαση του εγώ είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο που προκαλείται από την αντιμετώπιση συναισθημάτων, εμπειριών ή εντάσεων που είναι δυσάρεστα, ανεπίτρεπτα ή δυσανεκτικά από το εγώ.

Η διάσπαση του εγώ μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση ασυνέπειας, αποσύνδεσης ή αποσυντονισμού στην ατομική εμπειρία. Τα διάφορα μέρη του εγώ μπορεί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, να έχουν διαφορετικές ανάγκες ή επιθυμίες και να παρουσιάζουν αντιφατικές συμπεριφορές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα εσωτερικής αντίφασης ή αποξένωσης από τον εαυτό.

Η διάσπαση του εγώ είναι συχνά συνδεδεμένη με την ύπαρξη τραυματικών εμπειριών, όπως κακοποίηση, αμέλεια ή τραύματα στην παιδική ηλικία. Αυτές οι εμπειρίες μπορεί να οδηγήσουν στην ανάγκη του εγώ να διασπαστεί για να προστατευτεί από τον πόνο ή την ανεπίτρεπτη πραγματικότητα. Η διάσπαση του εγώ μπορεί επίσης να είναι συνδεδεμένη με διαταραχές όπως η διαταραχή προσωπικότητας με διπολική διάθεση, η σχιζοφρένεια ή η διαταραχή αποσυνδεδεμένου εγώ (dissociative identity disorder).

Στόχος η ενότητα των μερών του Εγώ

Ο στόχος της ψυχανάλυσης είναι να αποκαταστήσει την ενότητα και την ολοκλήρωση του εγώ μέσω της ανάλυσης των ανεπεξέργαστων συναισθημάτων και των αποκρυφισμένων συμβόλων που σχετίζονται με τη διάσπαση. Αυτή η διαδικασία μπορεί να συμπεριλαμβάνει την ανάλυση των παρελθοντικών εμπειριών, την απελευθέρωση συναισθηματικών εντάσεων και την ενίσχυση της ενσυναίσθησης και της αυτοαναγνώρισης.

Σύμφωνα με τη θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσεων (object relations theory) στη ψυχανάλυση, η διάσπαση του εγώ μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα αποτέλεσμα της ανάπτυξης συγκεκριμένων εσωτερικών αντιπροσωπευτικών αντικειμένων (internal objects) και των σχέσεων που έχει το άτομο με αυτά τα αντικείμενα.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τα εσωτερικά αντικείμενα αναπαριστούν τις προσλαμβανόμενες εικόνες, πιθανώς προερχόμενες από παρελθοντικές σχέσεις του ατόμου με τους γονείς ή άλλα σημαντικά άτομα. Αυτά τα εσωτερικά αντικείμενα σχηματίζουν τον πυρήνα των εσωτερικών αναπαραστάσεων και επηρεάζουν την αντίληψη του ατόμου για τον εαυτό του και τους άλλους.

Όταν η σχέση με αυτά τα εσωτερικά αντικείμενα είναι ασταθής ή δυσλειτουργική, μπορεί να προκύψει διάσπαση του εγώ. Αυτό συμβαίνει όταν τα εσωτερικά αντικείμενα αντιπροσωπεύουν αντιφατικές ανάγκες, πεποιθήσεις ή επιθυμίες, και ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ενσωματώσει αυτές τις αντιφάσεις και να τις συμφιλιώσει σε μια συνεκτική αντίληψη για τον εαυτό και τους άλλους. Εκεί είναι ενεργοποιημένος ο μηχανισμός της αποσύνδεσης.

Ο μηχανισμός της αποσύνδεσης

Ο αποσυντονισμός ή η αποσύνδεση που συνοδεύει τη διάσπαση του εγώ μπορεί να εκδηλωθεί ως αίσθηση ασυνέπειας, απομόνωσης, αποπροσανατολισμού ή αποσύνδεσης από τον εαυτό ή τους άλλους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αναξιοπιστία στις σχέσεις, δυσκολίες στην ενσυναίσθηση και συναισθηματική απόκριση, καθώς και σε δυσκολίες στη διαχείριση του στρες ή των συναισθηματικών αντιφάσεων.

Ο ψυχαναλυτής προσπαθεί να εξερευνήσει αυτές τις διαδικασίες διάσπασης του εγώ, αναλύοντας τις σχέσεις με τα εσωτερικά αντικείμενα, τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις που προκύπτουν. Μέσω αυτής της ανάλυσης, ο ασθενής μπορεί να αποκτήσει βαθύτερη ενσυναίσθηση για τις δυνάμεις που τον επηρεάζουν και να αναζητήσει τρόπους ολοκλήρωσης και ομογενοποίησης του εγώ του.

Μια μικρή περίληψη της Αποπραγματοποίησης και αποπροσωποποίησης

Στο πλαίσιο της ψυχανάλυσης, η αποπραγματοποίηση (depersonalization) και η αποπροσωποποίηση (dissociation) είναι δύο διαφορετικά, αλλά συνδεδεμένα φαινόμενα.

Η αποπραγματοποίηση αναφέρεται σε μια αίσθηση απόσπασης ή απόσυνδεσης από τον εαυτό, το σώμα ή το περιβάλλον. Οι άνθρωποι που βιώνουν αποπραγματοποίηση αναφέρουν συχνά ότι αισθάνονται ότι παρατηρούν τον εαυτό τους από απόσταση, ότι οι αισθήσεις τους είναι αμβλείς ή ότι ο κόσμος φαίνεται αστείρευτος και απρόσωπος. Η αποπραγματοποίηση συνήθως είναι ένα σύμπτωμα που συνδέεται με διάφορες ψυχολογικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, η αγχώδης διαταραχή, οι μετατραυματικές διαταραχές.

Από την άλλη πλευρά, η αποπροσωποποίηση αναφέρεται σε μια διάσταση της αποσύνδεσης ή αποσυντονισμού του εγώ από τον εαυτό ή τα συναισθήματά του. Αυτό συμβαίνει όταν ο ασθενής αισθάνεται ότι τα συναισθήματά του είναι αποσυνδεδεμένα ή αδιάφορα, ότι απομονώνεται από την εμπειρία των συναισθημάτων ή ότι οι συναισθηματικές αντιδράσεις του είναι ασταθείς και ασυνάρτητες. Η αποπροσωποποίηση συνήθως συνδέεται με την ανάπτυξη ανεπτυγμένων μηχανισμών άμυνας για την αντιμετώπιση του πόνου ή της ανεπίτρεπτης πραγματικότητας.

Επομένως, η αποπραγματοποίηση και η αποπροσωποποίηση είναι διαφορετικές πτυχές της ψυχολογικής εμπειρίας, αλλά μπορεί να συνδέονται και να συμβαίνουν ταυτόχρονα σε ορισμένες καταστάσεις. Και οι δύο έχουν σχέση με την αποσύνδεση ή τον αποσυντονισμό του εγώ από τον εαυτό ή την εμπειρία, αλλά με διαφορετικές εκφράσεις και επιπτώσεις στην ατομική εμπειρία.

Ποιες οι διαφορετικές εκφράσεις και επιπτώσεις της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης;

Οι διαφορετικές εκφράσεις και επιπτώσεις της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης στην ατομική εμπειρία μπορεί να περιλαμβάνουν:

Αποπραγματοποίηση: Ο ασθενής αισθάνεται αποσυνδεδεμένος από τον εαυτό του, το σώμα του ή το περιβάλλον του. Μπορεί να αναφέρει ότι παρατηρεί τον εαυτό του από απόσταση, ότι οι αισθήσεις του είναι αμβλείς ή ότι ο κόσμος φαίνεται αστείρευτος και απρόσωπος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αίσθηση αποσύνδεσης, μη πραγματικής αίσθησης αναισθησίας (δεν πρόκειται για αναισθησία δηλαδή αλλά για μια αίσθηση ότι δεν μπορεί να είναι σε επαφή με τα αντικείμενα γύρω του) ή αποξένωσης από την πραγματικότητα.

Αποπροσωποποίηση: Ο ασθενής αισθάνεται ότι τα συναισθήματά του είναι αποσυνδεδεμένα, αδιάφορα ή απομακρυσμένα. Μπορεί να αισθάνεται απομονωμένος από την εμπειρία των συναισθημάτων ή να έχει δυσκολία να συνδεθεί συναισθηματικά με τους άλλους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στην ενσυναίσθηση, στις σχέσεις και στην αυτο-αναγνώριση.

Οι επιπτώσεις της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης στην ατομική εμπειρία μπορεί να περιλαμβάνουν:

Διαταραχή της αίσθησης της πραγματικότητας: Ο ασθενής μπορεί να αμφισβητεί την πραγματικότητα του περιβάλλοντος ή του εαυτού του και να αισθάνεται μη βέβαιος για το τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Απώλεια της αυτο-συνείδησης: Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται χαμένος σε σχέση με την αυτο-αναγνώριση και την κατανόηση του.

Ψυχιατρικά σημεία προσοχής:

Η διαταραχή της αίσθησης της πραγματικότητας (disturbance of reality perception) είναι ένα συμπτώμα που μπορεί να παρουσιάζεται σε διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές. Ορισμένες από αυτές τις διαταραχές περιλαμβάνουν:

Σχιζοφρένεια: Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια μπορεί να βιώνουν αποσπασματική, ασταθή ή παραμορφωμένη αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει αυταπάτες, παρανοϊκές πεποιθήσεις, ακουστικές ή οπτικές ψευδαισθήσεις και αποσύνδεση από τον πραγματικό κόσμο.

Διαταραχή διασποράς προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD): Σε ορισμένες περιπτώσεις ADHD, οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται ότι ο κόσμος γύρω τους είναι υπερβολικά διεγερτικός και αποσυντονισμένος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία στη συγκέντρωση, στην οργάνωση των σκέψεων και στον έλεγχο της συμπεριφοράς.

Διαταραχές του φάσματος του αυτισμού: Οι άνθρωποι με διάφορες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού μπορεί να έχουν περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και αισθητηριακή υπερευαισθησία. Αυτό μπορεί να τους καθιστά ευαίσθητους σε εξωτερικούς παράγοντες και να δημιουργεί αίσθηση αποσύνδεσης από το περιβάλλον.

Ψυχαναλυτικά σημεία προσοχής:

Στη ψυχανάλυση, η διαταραχή της αίσθησης της πραγματικότητας ερμηνεύεται σε συνάρτηση με την ανάλυση των ψυχοδυναμικών δυνάμεων και των ανεπεξέργαστων συναισθημάτων που επηρεάζουν την εμπειρία του ατόμου. Οι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν σε αυτήν τη διαταραχή περιλαμβάνουν:

Άμυνες: Οι αποσπαστικές άμυνες όπως η απόρριψη, η απόκρυψη ή η απόδοση παράνοιας μπορεί να χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπιστεί η ανεπίτρεπτη πραγματικότητα ή οι συναισθηματικές εμπειρίες.

Αποκρυφισμένα συμβολικά μηνύματα: αφορά κυρίως σχιζοφρενικές καταστάσεις όπου το άτομο θεωρεί ότι έχει επικοινωνία με μηνύματα από το υπερπέραν. Πρόκειται για μια αμυντική διάσταση η οποία ουσιαστικά αφορά την αίσθηση μιας βρεφικής παντοδυναμίας. Ο ενήλικος γίνεται μωρό για να αντιμετωπίσει τα άγχη. Εδώ τα άγχη μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με παντοδύναμο τρόπο αφού οι ενήλικες επιλογές δεν μπορούν να επιστρατευτούν.

Ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη: Ορισμένες θεωρίες της ψυχανάλυσης εστιάζουν όσον αφορά την αιτιολογία, στη σημασία των παιδικών εμπειριών και των συναισθημάτων που σχετίζονται με το σεξουαλικό ρόλο. Η σεξουαλικότητα εδώ μπορεί να βιωθεί ως ένα απομακρυσμένο από τον εαυτό αίσθημα οπότε ο άνθρωπος που μπαίνει με τον αποσυνδεδεμένο εαυτό του στην σεξουαλική πράξη, είναι δυνατόν να μην μπορεί να βιώσει την εμπειρία αυτή.

Ψυχικές συγκρούσεις: Οι ανεπεξέργαστες συγκρούσεις, όπως οι αντιφάσεις ανάμεσα σε επιθυμίες και πεποιθήσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε αποπροσωποποίηση ως έναν τρόπο προστασίας του εγώ από την ανεπίτρεπτη σύγκρουση ή τον πόνο.

Οι ψυχαναλυτές εξετάζουν λοιπόν αυτές τις ψυχοδυναμικές διεργασίες και ερμηνεύουν τη διάσταση αποπραγματοποίησης σε σχέση με την ανάπτυξη του άτομου και την αντίληψή του για τον εαυτό και τον κόσμο. Ο στόχος είναι να αυξηθεί η ενσυναίσθηση του ατόμου για τις δυνάμεις που τον επηρεάζουν και να αναζητηθούν τρόποι ολοκλήρωσης και αρμονίας στην εμπειρία του.

Πως μπορεί να βοηθήσει μια ψυχαναλυτικά προσανατολισμένη ψυχοθεραπεία στα συμπτώματα της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης;

Μια ψυχαναλυτικά προσανατολισμένη ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης με τους εξής τρόπους:

Εξερεύνηση των ψυχοδυναμικών διεργασιών: Ο ψυχαναλυτής βοηθά τον ασθενή να εξερευνήσει τις ενδοψυχικές δυνάμεις και τις συγκρούσεις που μπορεί να οδηγούν στην αποπραγματοποίηση και την αποπροσωποποίηση. Μέσω της ανάλυσης, αποκαλύπτονται οι ψυχολογικοί μηχανισμοί και οι ανεπεξέργαστες συναισθηματικές εμπειρίες που συνδέονται με την εμφάνιση των συμπτωμάτων.

Ανασύνδεση με την πραγματικότητα: Μέσω της θεραπευτικής σχέσης, ο ασθενής μπορεί να ανασυνδεθεί με την πραγματικότητα και να αποκτήσει μια πιο συνεκτική αίσθηση του εαυτού του και του περιβάλλοντός του. Ο ψυχαναλυτής προσφέρει ένα αξιόπιστο, ασφαλές και ανεκτίμητο πλαίσιο για την εξερεύνηση των συναισθημάτων και των συναισθηματικών αντιδράσεων του ασθενούς.

Ενδυνάμωση της ενσυναίσθησης: Ο ψυχαναλυτής ερεθίζει την ενσυναίσθηση του ασθενούς και την ικανότητά του να αναγνωρίσει και να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ενδυνάμωση του εγώ και στην ανακάλυψη νέων τρόπων αντίληψης και αντίδρασης στην πραγματικότητα.

Ανακάλυψη κρυμμένων σημασιών: Ο ψυχαναλυτής επιδιώκει να ανακαλύψει τις κρυμμένες σημασίες που μπορεί να βρίσκονται πίσω από τα συμπτώματα της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να φωτίσει τις ανεπίσημες πιέσεις, τις επιθυμίες ή τις συγκρούσεις που επηρεάζουν την εμπειρία του ατόμου.

Ανασυνδυασμός και ανασύνθεση: Μέσω της ψυχαναλυτικής θεραπείας, ο ασθενής έχει την ευκαιρία να ανασυνδυάσει τα διασπασμένα στοιχεία του εαυτού του και της εμπειρίας του. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην επανασύνδεση των αποσυνδεδεμένων μερών του εαυτού και της ανάπτυξης μιας πιο ολοκληρωμένης αίσθησης της πραγματικότητας.

Επίγνωση και αυτοσυνείδηση: Η ψυχαναλυτική θεραπεία προάγει την επίγνωση και την αυτοσυνείδηση του ατόμου. Ο ασθενής ανακαλύπτει τις εσωτερικές του δυνάμεις, τις ανάγκες και τις επιθυμίες που επηρεάζουν την εμπειρία του. Μέσω αυτής της επίγνωσης, ο ασθενής μπορεί να αναζητήσει πιο υγιείς τρόπους αντιμετώπισης των συμπτωμάτων και της πραγματικότητας.

Αναδημιουργία της ιστορίας του εαυτού: Μέσω της ψυχαναλυτικής θεραπείας, ο ασθενής μπορεί να αναδημιουργήσει την ιστορία του εαυτού του με νέους τρόπους. Αυτό συμπεριλαμβάνει την εξερεύνηση των ανεπεξέργαστων συναισθημάτων, των σχέσεων με τους άλλους και των προηγούμενων εμπειριών, με στόχο την ανακάλυψη νέων ερμηνειών και αναστοχασμού.

Ανάπτυξη εναλλακτικών προσαρμοστικών μηχανισμών: Κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας, ο ασθενής αναζητά εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των προκλήσεων και των συμπτωμάτων της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης. Μέσω της ανάλυσης και της εξερεύνησης, ο ασθενής μπορεί να αναπτύξει νέες ψυχολογικές δυνατότητες και προσαρμοστικούς μηχανισμούς για να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα και τις προκλήσεις της ζωής του.

Ολοκλήρωση και αυθεντικότητα: Μέσω της ψυχαναλυτικής θεραπείας, ο ασθενής επιδιώκει την ολοκλήρωση του εαυτού του και την επίτευξη αυθεντικότητας. Αυτό συνεπάγεται την ανακάλυψη και την αποδοχή των διαφορετικών πτυχών του εαυτού του και την ενσωμάτωσή τους σε μια συνοχή και ολοκληρωμένη αντίληψη του εαυτού και της πραγματικότητας.

Οι παραπάνω τρόποι αποτελούν μια γενική περιγραφή του πώς μια ψυχαναλυτικά προσανατολισμένη ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης. Η διαδικασία είναι ατομική και προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις προκλήσεις κάθε ατόμου.

Συνολικά, η ψυχαναλυτικά προσανατολισμένη ψυχοθεραπεία επιδιώκει την κατανόηση και την εξεύρεση της βαθύτερης ρίζας των συμπτωμάτων της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης. Μέσω αυτής της διαδικασίας, ο ασθενής μπορεί να ανακαλύψει νέους τρόπους αντίληψης, αυτο-κατανόησης και αυτο-αναγνώρισης, προωθώντας έτσι την ευημερία και την ολοκλήρωση του εαυτού του.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά, η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση αναφέρονται σε διαταραχές της ατομικής εμπειρίας. Η αποπροσωποποίηση αποδίδεται στην απώλεια της αίσθησης της προσωπικότητας ή της αυθεντικότητας, ενώ η αποπραγματοποίηση συνδέεται με την αίσθηση ασυνέπειας, αποσύνδεσης ή αποσυντονισμού στην εμπειρία του ατόμου. Και οι δύο διαταραχές μπορεί να εμφανίζονται σε ψυχιατρικές παθήσεις, όπως η σχιζοφρένεια, η διαταραχή διασποράς προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD) και οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.

Από ψυχαναλυτική σκοπιά, οι διαταραχές αυτές ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα ψυχοδυναμικών διεργασιών και ανεπεξέργαστων συναισθημάτων. Η ψυχανάλυση μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτών των διαταραχών μέσω της εξερεύνησης των ψυχολογικών δυνάμεων, των αμυνών και των συγκρούσεων που τις επηρεάζουν. Επίσης, μέσω της θεραπευτικής σχέσης, ο ασθενής ανακαλύπτει νέους τρόπους αντιμετώπισης της πραγματικότητας, αναδημιουργεί την ιστορία του εαυτού του και επιδιώκει την ολοκλήρωση και την αυθεντικότητα.

Οι διαδικασίες αυτές ενισχύουν την ενσυναίσθηση, την επίγνωση και την ανάπτυξη εναλλακτικών προσαρμοστικών μηχανισμών. Μέσω της ψυχαναλυτικής θεραπείας, ο ασθενής αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη αίσθηση της πραγματικότητας και του εαυτού του, επιτρέποντάς του να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τις διαταραχές της αποπραγματοποίησης και της αποπροσωποποίησης. Ο στόχος είναι η επανασύνδεση με την πραγματικότητα, η αποκάλυψη και η αντιμετώπιση των ανεπεξέργαστων συναισθημάτων και η επίτευξη ενός πιο αυθεντικού και ολοκληρωμένου εαυτού.

Συνοπτικά, η ψυχαναλυτική προσέγγιση στην αποπραγματοποίηση και την αποπροσωποποίηση επιδιώκει να ανακαλύψει τις ρίζες και τις ψυχοδυναμικές διεργασίες αυτών των διαταραχών και να παρέχει ένα πλαίσιο για την αντιμετώπισή τους. Μέσω της θεραπευτικής σχέσης και της ανακάλυψης νέων ερμηνειών και αντιδράσεων, ο ασθενής μπορεί να ανακτήσει την ενσυναίσθηση, να επιτύχει την ενότητα του εαυτού του και να αναπτύξει πιο υγιείς τρόπους αντιμετώπισης της πραγματικότητας.

*απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε Επίσης: Κατάθλιψη Συμπτώματα Ψυχοθεραπεία

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης

Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής

Καρνεάδου 37 Κολωνάκι

Τηλ: 211 71 51 801

www.mixalispaterakis.gr

www.psychotherapy.net.gr