Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια 600 450 Πατεράκης Μιχάλης
Εκτιμώμενος χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά

Τί Να Κάνω Με Την Κατάθλιψη;

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια: Το πραγματικό ενδιαφέρον το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Όπως καταλαβαίνουν και το ψεύτικο ενδιαφέρον. Όπως και το δήθεν ενδιαφέρον με το οποίο καλύπτεις τις δικές σου ανάγκες και όχι τις ανάγκες του άλλου. Όταν είσαι παιδί και λαμβάνεις ψεύτικο ή δήθεν ενδιαφέρον, αναπτύσσεις σιγά σιγά μια αίσθηση ανικανοποίητου που οδηγεί σε δημιουργία συμπτωματολογίας. Αν στον πρώτο χρόνο υπάρχουν προβλήματα στην σχέση του μωρού με τη φιγούρα που το φροντίζει, τότε το παιδί θυμώνει με τη μαμά του. Οργίζεται. Αλλά εκεί η μαμά του και αυτό, είναι ένα. Οπότε ο θυμός πάει στον εαυτό.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

_1-300x228 Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Στην Αρχή Της Ζωής

Στην αρχή είναι εξάρτηση που έχει το μωρό από τη φιγούρα που το φροντίζει. Εκεί δεν αγαπάει. Απλά είναι εξαρτημένο. Αυτό σημαίνει πως φοβάται ότι θα πεθάνει και γαντζώνεται. Η πραγματική αγάπη, η πιο ώριμη, έχει να κάνει με την ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη σημαίνει ότι αισθάνομαι πως έχω μέσα μου την τάση να σε ευχαριστήσω για όσα μου έδωσες. Αυτό εμφανίζεται στους 8 περίπου μήνες ζωής. Αν όμως εμφανισθεί ευγνωμοσύνη αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα πάνε καλά και ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα στη σχέση μεταξύ του μωρού και της μητρικής φιγούρας.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

_2-300x180 Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

Στέρηση Σημαίνει Δεν Δίνω

Οι περισσότεροι δεν δίνουν. Έτσι η ευγνωμοσύνη είναι σπάνια. Ειδικά στην Ελλάδα θεωρείται και ανοησία. Γιατί ως λαός είμαστε περισσότερο παρανοειδείς, δεν εμπιστευόμαστε κτλ οπότε για ποια ευγνωμοσύνη μιλάμε; Επίσης η ευγνωμοσύνη συγχέεται με κάτι άλλο. Όταν δίνεις, τί δίνεις; Για τον άλλο ή για εσένα; Για εσένα. Αυτό δεν είναι δοτικότητα. Αυτό σημαίνει “σε χρησιμοποιώ για να καλυφθώ εγώ”. Είναι ναρκισσιστικό. Οι περισσότερες σχέσεις είναι έτσι. Που έχει μια λογική βέβαια αλλά δεν έχει σχέση με την ευγνωμοσύνη. Οπότε βγαίνει θυμός. Δεν είναι εύκολο να δεχτεί κανείς ότι έχει κάνει επιθετικές σκέψεις για αγαπημένα του πρόσωπα. Οι περισσότεροι από εμάς το κρύβουμε από τον εαυτό μας αλλά εκείνο έρχεται στα όνειρα, στις παραπραξίες, στις παραδρομές του λόγου, στην καθημερινή φαντασίωση, κτλ. Στη φαντασία πρέπει να επιτρέπουμε να κάνουμε τέτοιες σκέψεις για να εκτονωθούν εκεί. Αλλιώς γινόμαστε επιθετικοί. Χτυπάμε, βρίζουμε, παρακάμπτουμε τους κανόνες, δεν σεβόμαστε τους άλλους. Γι’ αυτό υπάρχει η φαντασία. Για να μπορεί να δεχτεί αυτές τις ψυχικές φορτίσεις και να εκφορτιστούν εκεί. Αυτό συμβαίνει όταν δεν ξέρουμε τις επιθυμίες μας και δεν τις αντέχουμε. Εκείνες όμως πάνε να βγουν στην επιφάνεια. Κι εμείς τις καταπιέζουμε γιατί δεν τις θεωρούμε δικές μας. Τις κατακρίνουμε και νιώθουμε μίσος όταν βλέπουμε κάποιον να έχει μία τέτοια παρόμοια επιθυμία. Τις επιθυμίες μας όμως μπορούμε να τις γνωρίσουμε όταν μάθουμε πόσο φθόνο έχουμε κρύψει καλά μέσα μας από τα παιδικά μας χρόνια. Αλλιώς είμαστε σε βαριά κατάθλιψη. Ο αντίποδας είναι η ευγνωμοσύνη.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

 

Η Ευγνωμοσύνη Είναι Ήδη Αγάπη

Η ευγνωμοσύνη έρχεται αν και όταν δημιουργηθεί το συναίσθημα του “Σ’ ευχαριστώ, τώρα θέλω να σου γυρίσω πίσω αυτό που μου έδωσες”. Αν έχεις πάρει εκμετάλλευση, αυτό θα δώσεις πίσω. Αν έχεις πάρει νοιάξιμο, αυτό θα δώσεις πίσω. Αν έχεις πάρει στέρηση, αυτό θα δώσεις πίσω. Αν μαζέψεις θυμό, μετά μεγαλώνοντας λες αυτό που λέει και ο θρησκευτικός νόμος: “μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις”. Ένα παιδί δυο ετών που πετάει με μανία τα παιχνίδια του στο πάτωμα, είναι στερημένο από τον πρώτο χρόνο χωρίς αμφιβολία. Δεν την έχεις την ανάγκη της οργής αν είσαι καλά. Θα το χειριστείς διαφορετικά. Αν είσαι λίγο καλά μπορεί να ματαιωθείς για κάτι, θα κλάψεις λίγο, αλλά ξέρεις ότι μπορείς να κλάψεις μαζί με τη μαμά σου ή με το μπαμπά σου. Εδώ λέμε, είσαι ολόκληρος άντρας, ολόκληρη γυναίκα, το κάνουμε χορό, τραγούδι, δεν συζητάμε γι’ αυτό, το προσπερνάμε. Καταπιέζουμε την κατάθλιψη που είναι φυσιολογική για να είμαστε καλά. Αν βγει η κατάθλιψη και εκφραστεί, τότε δεν υπάρχει η ανάγκη να γίνει κανείς καταθλιπτικός. Μπορεί απλώς να ζήσει την ζωή του σχετικά ευχάριστα και αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι στη ζωή χωρίς απαιτήσεις, γκρίνια ή ιδιαίτερα παράπονα.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

_3 Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Οι Σημαντικοί Πρώτοι Μήνες

Στους πρώτους τρεις μήνες ζωής περνάμε την αυτιστική φάση. Είμαστε εμείς για εμάς. Κατόπιν 3-6 μηνών είναι η συμβιωτική φάση που είμαστε μαζί σαν ένα αλλά δεν είμαι ξεχωριστός/ή. Η παντοδυναμία που έχει το βρέφος με την μητέρα του είναι απαραίτητη και φυσιολογική. Με τον καιρό μειώνεται αργότερα στην παιδική ηλικία. Στον γάμο ειδικά αλλά και γενικά στις οικείες και πολύ κοντινές σχέσεις επανενεργοποιούνται αυτά χωρίς να το καταλάβουμε. Η δυαδική τροχιά είναι παρούσα. Εκεί κάνεις τον άλλο ιδανικό. Η “ιδανικότητα” είναι μια έννοια που μας δείχνει ότι μεσα μας δεν μπορούμε να δούμε τον άλλο. Όταν βλέπεις πραγματικά κάποιον, αντιλαμβάνεσαι καλά και κακά πράγματα. Εκείνος που έχει την τάση να βλέπει ιδανικά τα πράγματα, με βεβαιότητα ψάχνει για γονείς. Πρόκειται για παιδική συμπεριφορά.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

_4 Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

Η Ανώριμη Ιδανική Ιδέα Για Τις Σχέσεις

Στην “ιδανική” λοιπόν σχέση, είμαστε απολύτως τυφλοί. Δεν βλέπω εσένα αλλά αυτό που θα ήθελα να έχω και που ποτέ δεν το είχα. Κι έτσι ο μόνος τρόπος να το έχω, είναι να σε κάνω ιδανικό. Αλλά κανείς δεν είναι ιδανικός, ούτε μπορεί να γίνει. Στην βρεφική ζωή μόνο ισχύει αυτό και πρέπει να ισχύει. Εκεί πρέπει και είναι όλα ιδανικά γιατί ο υπό διαμόρφωση εαυτός χρειάζεται να αλληλεπιδράσει με τον «άλλο» για να δημιουργηθεί και αργότερα να φτάσει να είναι σε θέση να διαχωριστεί από τον βοηθητικό εαυτό που του προσφέρει η μαμά του. Αν δεν παρασχεθεί αυτή η δοτικότητα απλόχερα, τότε δημιουργείται στέρηση που σαν ενήλικος προσπαθεί κανείς να την αναπληρώσει μέσα από υποκατάστατα ή πιστεύοντας ότι είναι αδικημένος. Θυμώνει. Μισεί. Θέλει να καταστρέψει. Κι επειδή το άλλο μισό είναι εξιδανικευμένο (δεν το ακουμπάει, είναι η θεοποιημένη μαμά) βγάζει το θυμό στον εαυτό του. Η κατάθλιψη λοιπόν είναι αυτοκαταστροφική, ενοχική και τιμωρητική.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Η Θεραπεία Είναι Μία Μεγάλη Επανόρθωση

Στην θεραπεία λοιπόν ο θεραπευόμενος ζει ξανά από την αρχή όλες τις επαναλήψεις που κάνει, με τη διαφορά ότι δεν τις ξαναζεί απλώς αλλά βρίσκει τις ρίζες και τις αισθάνεται. Τις αναπαράγει στην σχέση του με τον θεραπευτή και ο θεραπευτής που δέχεται αυτές τις προβολές, δεν επαναλαμβάνει τα ίδια τραύματα. Έτσι γίνεται μία επανόρθωση εκεί. Ξανά και ξανά. Δεν καταλαβαίνει κανείς τα πράγματα στην θεραπεία λογικά. Η διαδικασία είναι συναισθηματική. Βιώνεις την ζωή ως ο πραγματικός σου εαυτός και όχι ως ο ψεύτικος που δημιούργησες για να προστατευτείς. Έτσι ζωντανεύει ο εαυτός και μπορεί να κάνει σχέσεις που δεν είναι τιμωρητικές, ούτε ενοχικές. Σχέσεις που αρχίζουν και βάζουν την ευγνωμοσύνη σαν θεμελιώδες στοιχείο και δέχονται την ευγνωμοσύνη επίσης σαν ένα δόσιμο από την άλλη πλευρά.

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

_5 Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια

 

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα.

Δείτε επίσης: Ψυχολόγος Για Άγχος
Δείτε επίσης: Σχέσεις Ανθρώπων

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University Of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι Κατόπιν Ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr

Ο φοβος για τα συμπτωματα της κατάθλιψης και η ψυχοθεραπεια


    Πατεράκης Μιχάλης
    Ψυχολόγος Αθήνα
    Κολωνάκι

    Ψυχοθεραπευτής


      PATERAKIS MIXALIS
      Psychologist Athens
      Kolonaki

      Psychotherapist